Schleswig-Holsteinische Kirchengeschichte/2/347
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Schleswig-Holsteinische Kirchengeschichte | |
| Register | 1. Band | 3. Band | 4. Band | |
| 2. Band | Inhalt des 2. Bandes | |
| <<<Vorherige Seite [346] |
Nächste Seite>>> [348] |
| |
| korrigiert | |
| Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Bevor dieser Text als fertig markiert werden kann, ist jedoch noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.
| |
usurarum crimen adeo irrepsit et inibi invaluit, qvod pleriqve tam ecclesiasticae quam seculares personae etiam generis sublimitate preditae, Judicis universorum timore postposito et illius qvod ad nostram confert edificationem qvi pecuniam suam non dedit ad usuram precepti se surda aure pretendentcs immemores, ut turpibus ditentur lucris et cum aliorum jactura fiant locupletiores, precipitio usurarum ardentius intumescentes eas exercere ac pecuniarum qvantitate captandi lucri gratia variis pactis conditionibus et iuramentorum vinculis adjectis, indigentia nec non rerum penuria oppressis mutuo concedere et longe ultra sortem, etiam plus qvam perfida Judeorum gens in similibus peragere consvevit, recipere non verentur, et ad tam execrabiles Deoqve odibiles vendicandos qvestus acutis ingeniis super huiusmodi solvendis usuris qvamplures utriusque sexus personas, etiam datis desuper fideiusssoribus, per qvos singula juris remedia, qvibus solvi ac repeti eaedem possent usure, abjurare cogunt ac tot tamqve multiplicibus iuramentorum, promissionum et obligationum astringere vinculis, qvod omni juris qviescente suffragio personae predictae pro ejusmodi redimendis usuris suorum mobilium bonorum et rerum substantia exuti hactenus remanserunt et in dies remanent, qvodqve nisi premissarum usurarum vorago, qvae animas devorat et facultates exhaurit, per nostrae celeris provisionis antedictum et facultates exhaurit, per nostrae celeris provisionis antedictum compescatur, procul dubio civitates, terrae, oppida, villae et loca hujusmodi passim totali subiacebunt desolationi et nonnulli ex se divites et aliae personae in grave paupertatis onus prolabentur, et Christi pauperes turpiter opprimentur. Nos igitur formidandam, qvae ex praemissis succedit divinae majestatis offensam, prout ex debito nobis iniuncti pastoralis incumbit officii, radicitus evellere et super hoc nostri ministerii partes salubriter impartiri cupientes motu proprio non ad alicuius nobis super hoc oblatae petitionis instantiam, sed de nostra mera liberalitate et ex certa scientia tenore presentium omnia et singula iuramenta, pacta, promissiones, obligationes, contractus et conventiones, sub qvibusvis modis et formis ac verborum expressionibus super solvendis huiusmodi nefariis usuris, etiam si talia forent, qvod si illa vel illas similiter per sedem apostolicam aut alias qvovis modo cassaris, deleri et irritari seu iuramenta huiusmodi relaxari